Tak brzmiał tytuł reportażu zamieszczonego we wrześniu 1991 roku w gazetce NOWINY Z NASZEJ GMINY. Wieś, leżąca przez wieki „na końcu świata”, liczyła wtedy 74 numery i 241 mieszkańców. Tajęciną rządził od dwu dziesięcioleci sołtys Stanisław Sala. Jego „gospodarstwo” jakby wymierało; przez lata obowiązywał na tym terenie zakaz budownictwa mieszkaniowego z racji planów rozbudowy lotniska wojskowego; ludzie uciekali do Zaczernia, Miłocina czy Głogowa, tam się żenili i tam wznosili swe nowe domy. Mimo to, w erze gierkowskiej Tajęcina była „spiżarnią” mleka i „fermą” trzody.

    Po transformacji ustrojowej, tajęcińskie rolnictwo padło. Tak jak niedaleki „Igloopol”. W ostatniej kolejności w gminie, mieszkańcy otrzymali wodociągi i gaz. Drogę do Jasionki pokryto wreszcie asfaltem. Znowu minęła dekada. W końcu, po latach chudych przyszły tłuste. Moda na Tajęcinę nastała z chwilą boomu na lotnisko Jasionka i inwestycje w parku technologicznym. Nazwa najmniejszej wsi w okolicy znalazła się na folderach światowych firm nowoczesnych technologii. Dziś, mieć działkę budowlaną pod tajęcińskim lasem, to nieskrywany cel niejednego rzeszowskiego naukowca. - Jesteśmy wsią rozwojową – objaśnia sołtys Waldemar Kuźniar. – Z liczbą 406 mieszkańców gonimy Terliczkę…

    Miejscem zebrań wiejskich jest już nowy Dom Ludowy. To najokazalszy i najpiękniejszy obiekt komunalny tego typu w całej gminie. W środku: przestronna sala zabaw, sale zebrań, pokoje gościnne, zaplecze kuchenne – wszystko na miarę XXI wieku. Obiekt kosztował 1,600 mln złotych. – Podlany, ale nie pokropiony – żartuje sołtys. – Już przyjmuję zamówienia na organizację imprez  od firm i osób fizycznych. Poświecenie i oficjalne otwarcie zaplanowano na czerwiec.

    Nic więc dziwnego, że jednym punktów niedzielnego zebrania jest przyjecie regulaminu wynajmowania pomieszczeń. Zaś w planie budżetu sołectwa zapisano 22 tysiące na wyposażenie klubu bilardowego, 8 tysięcy na nagłośnienie oraz środki na meble do pokoi gościnnych. Obok Domu Ludowego stoi, równie nowoczesna, bryła nowej remizy OSP. Ona też czeka na wystrój i sprzęt; 20 tysięcy na początek musi wystarczyć.

    - Stajemy się wizytówką gminy – mówi Jan Tracz. – Na nasze domy i drogi pada pierwsze spojrzenie pasażerów lądujących samolotów. Stąd, najważniejsze zadania na najbliższe lata to poszerzenie drogi przez wieś i ułożenie chodników. Myślę, że właściciele działek oddadzą po pół metra. Aby tak się stało,  jak najszybciej musi powstać stosowny projekt dla  centrum wsi. Na wykładanie placów kostką, przyjdzie czas w dalszej kolejności.

    Wicewójt Lesław Kuźniar rozkłada mapy i namawia mieszkańców do zagospodarowania terenów podmokłego  pastwiska. To ponad 20 ha, dziś zarośniętych chaszczami. Szczegółowy projekt planu zagospodarowania przestrzennego przewiduje wyznaczenie dwu ciągów działek pod domki, ciąg pod działki rekreacyjne, pod działalność gospodarczą oraz przemysłową. Środki ze sprzedaży działek przydadzą się na urządzenie infrastruktury. W głosowaniu, zebrani wstępnie akceptują przedkładany projekt.

    - Wczoraj – informuje sołtys – rozstrzygnięto przetarg na działkę przy strefie. Ostateczna cena to 275 tys. złotych. Natomiast teraz proszę przegłosować uchwały w sprawie sprzedaży trzech kolejnych działek w środku wsi (drugi pas zabudowy wzdłuż drogi powiatowej)….  I następna uchwała: w sprawie kolejności asfaltowania dróg dojazdowych. Też trzeba wybierać: rodowici mieszkańcy liczą na preferencje, ale ci z osiedla też chcieliby jeździć i chodzić po suchym.

    Dyskusja dotyka spraw przyziemnych: przytkanych studzienek kanalizacyjnych, wałęsających się psów. Wójt informuje o przymiarkach do nowego podatku śmieciowego, który obejmie wszystkich bez wyjątku. Wywózka śmieci do lasu straci rację bytu. I o to właśnie chodzi!

                                                           Tekst i zdjęcia: Ryszard Bereś