Wieść gminna niesie, iż 1 kwietnia 2012 roku Wólka Podleśna zmienia nazwę na Wólka pod Grzybkiem. Na specjalną uroczystość sołtys zaprosił liczne grono gości. Wszyscy spotkają się koło Domu Ludowego, oczywiście pod „grzybkiem”.

    Pierwsze zagrody w przysiółku Spiny powstały gdzieś w połowie XVIII wieku. Stało się to po wielkiej powodzi w 1744 roku. Wisłok zmienił wówczas koryto i popłynął nowym nurtem, właśnie w tym miejscu. Zamieszkali tu osadnicy zajmowali się spinaniem bali, spławianych z gór, w tratwy, transportowane następnie w kierunku Sanu. Stąd, prawdopodobnie nazwa Spiny.
    Przysiółek leżący w połowie drogi między Trzebowniskiem a Terliczką, przez wieki żył z Wisłoka. Dziś przez tę rzekę cierpi. Powódź z maja i czerwca 2010 nadszarpnęła brzeg; znacznemu zniszczeniu uległa droga powiatowa nr 1382. Zawieszono komunikację. Po kilku miesiącach, drogowcy urządzili zatoczki; jednym pasem z trudem poruszają się wozy osobowe. Przemieszczanie się tą trasą (patrz: zdjęcie poniżej), wymaga szczególnej uwagi, grozi wypadkiem.

     Od prawie 2 lat spinianie próbują zainteresować swoimi problemami komunikacyjnymi wszystkich co się da: piszą do powiatu, województwa, do Warszawy. Już kilkakrotnie temat stawał na sesji RG. Wójt ma ograniczone pole działania: za stan brzegu odpowiada Regionalny Zarząd Gospodarki Wodnej, za nawierzchnię drogi – Zarząd Dróg Powiatowych. Gospodarz gminy podpisuje więc kolejne pisma z prośbami i ponagleniami, nie odżegnując się nawet od partycypacji w kosztach remontu. Ale, co zrozumiałe, spinianom to nie wystarcza. Oni domagają się konkretów. Już zbyt długo trwa ich gehenna. Jest nadzieja na jej ukrócenie…

    Na niedzielnym wiejskim zebraniu budżetowym stanął i ten problem. Interesy zawodzian godnie reprezentowało małżeństwo Sitarzów. Zamiary wójta Józefa Fedana oraz wicestarosty Marka Sitarza, też obecnych na zebraniu, są rzeczywiście konkretne. Jak oświadczyli, przebudowa drogi na Spiny powinna stać się faktem w najbliższych miesiącach. Śladem kolejnej petycji do Urzędu Marszałkowskiego, marszałek dogaduje się z krakowskim Zarządem. Przygotowano projekt; koszt zadania 2800 tysięcy złotych, w tym dofinansowanie ze środków UE.

    Józef Sitarz (na fot. powyżej) cierpliwie drąży temat przysiółka. – A co z wodociągami w stronę Spin? Warto pomyśleć o oświetleniu mostu, na początek wystarczy obrócić lampę na przyczółku…
    - Jest już dokumentacja na wodociąg – odpowiada gospodarz gminy. – Zadanie, warte 800 tysięcy, rozpoczniemy w tym roku, by go sfinalizować w roku przyszłym. To trudne przedsięwzięcie, ale mu podołamy. Także myślimy o oświetleniu nowego mostu. Plany przewidują zawieszenie 3 lamp; będą świecić przez całą noc. Mam dla zawodzian również dobre informacje w sprawie chodników. Na wiosnę zakończymy budowę chodnika w stronę Łąki, a w dalszej kolejności przymierzamy się do chodnika przy drodze „na komin”, a także w kierunku Terliczki. Warunek – dofinansowanie ze środków marszałkowskich i pomoc okolicznych firm, choćby „Hartbexu”.

    Wójt Fedan nie ma wątpliwości: - Sołectwo Trzebownisko, z racji swej roli i położenia, w największym stopniu partycypuje w środkach budżetu gminy oraz korzysta ze środków zewnętrznych. Przypomnę: budowa Gimnazjum za 10 milionów, w ub. roku most za 8 milionów. Od kilku tygodni rośnie Dom Komunalny, obok starego ośrodka zdrowia. W tegorocznym budżecie na to zadania zapisano kwotę 1 300 tysięcy. W przyszłym roku, gdy gabinety znajdą już lokum w budowanym obiekcie, wyremontujemy stary ośrodek. To będzie piękny prezent, służący zapewne i naszym wnukom.

    Dom Komunalny to kolejna inwestycja składająca się na – zlokalizowany w centrum wsi – ciąg kulturalno – usługowo – handlowy (patrz foto wyżej). Sołtys Tadeusz Grela mówi o tym z satysfakcją: - Obok wyrósł w ubiegłym roku piękny market, duma wiejskiego handlu, pięknie prezentuje się apteka VIOLA. Całość zamyka Dom Ludowy, w ub. roku otrzymał nowe elewacje i wokół porządny parking.

    Referując sposób rozdysponowania środków budżetowych wsi na 2012, sołtys wylicza: remont budynku komunalnego (dawna wodnomistrzówka) dla sportowców, gospodarka komunalna (sprzątanie, drobne remonty, opłaty, ogrzewanie), dofinansowanie naszych organizacji społecznych… W budżecie gminy zapisano m.in. 400 tysięcy na budowę chodnika przy starej drodze do Rzeszowa (od krzyża do Lubelskiej).

    Zabierający głos w dyskusji pytają o szczegóły i proszą o interwencję:

• - Przy budowie domu komunalnego przy ośrodku już uszkodzono studzienki kanalizacji ściekowej… Odpowiedź: - Budowlańcy naprawia wszelkie szkody …
• - Mieszańcy bloków przy szklarni postulują ułożenie chodnika przy drodze na Górkę. Odpowiedź: - To też jest w tegorocznych planach. Cały ten odcinek zostanie oświetlony…
• - Zebranie w ub. roku przegłosowało sprzedaż parceli dla CIS-a. Słyszeliśmy wtedy zapewnienie, że pieniądze pójdą na potrzeby wsi… Odpowiedź: -I tak się stało. Z kwoty 420 tysięcy, 250 tysięcy pójdzie na Dom Komunalny, zaś 170 na chodnik w kierunku Łąki…
  

    Wicestarosta Sitarz puentując rozmowę o planach aneksji terytorialnej Rzeszowa, podkreśla: - Trzebownisko jest siedzibą gminy, która jest samowystarczalna. Mieszkańcy tej gminy nie musza być petentami kogokolwiek. To jedyna gmina na Podkarpaciu, jedna z nielicznych w Polsce, która dysponuje „własnym” lotniskiem i „własną” autostradą. Nic więc dziwnego, że chętnych na taki majątek nie brakuje….

                     Tekst: Ryszard Bereś
                     Zdjęcia: autor oraz Maciej Goclon, www.jasionka.net

    To było pierwsze statutowe spotkanie zaczernian po pamiętnych konsultacjach w sprawie przyłączenia sołectwa do Rzeszowa. Była to więc pierwsza okazja przekazania mieszkańcom przez władze gminy słów uznania i podzięki za obywatelska postawę

    Dyskusja, a właściwie żartobliwa wymiana zdań zaczęła się jeszcze przed zebraniem, gdy ludzie cierpliwie czekali na porę II terminu. – Po co Ferencowi Stobierna, wysupła z gminy to co najwartościowsze – lotnisko, strefę, autostradę, pewnie Zaczernie, Trzebownisko i Nową Wieś.

    Tak brzmiał tytuł reportażu zamieszczonego we wrześniu 1991 roku w gazetce NOWINY Z NASZEJ GMINY. Wieś, leżąca przez wieki „na końcu świata”, liczyła wtedy 74 numery i 241 mieszkańców.