Postępujące zmiany społeczno-ekonomiczne, coraz szybszy postęp techniczno – informacyjny, wzrost stopy życiowej ludności, rozwój i osiągnięcia medycyny, przyczyniają się do wydłużenia życia ludzkiego. Konsekwencją tego jest szybszy wzrost liczby osób w podeszłym wieku, niż liczby osób nowo narodzonych. Mówiąc „osoby starsze” mamy na myśli osoby w wieku poprodukcyjnym. Sytuacja ludzi starych jest złożona i uwarunkowana takimi czynnikami jak: pogorszenie stanu zdrowia, zanik tradycji międzypokoleniowych, przemiany kulturowe, niekorzystne warunki życia i pogorszenie sytuacji materialnej. Towarzyszy temu brak aktywności społecznej, izolacja i osamotnienie. Występuje obniżanie procesów poznawczych, zmniejsza się zdolność przystosowawcza do nowych sytuacji, zwiększa nieporadność życiowa, pojawia się sztywność schematów myślowych oraz osłabienie pamięci. W sferze uczuć; skłonność do depresji, zmienność nastrojów, egoizm, wzrost podejrzliwości, poczucie zagrożenia, postawa roszczeniowa, domaganie się pomocy itp. Tak więc do najważniejszych problemów ludzi starych można zaliczyć: samotność, chorobę, inwalidztwo, życie w ubóstwie i poczucie nieprzydatności. 

Politykę społeczną wobec osób starszych można zdefiniować jako system realizowanych w jej ramach działań mających na celu wszechstronną kompensację malejących wraz z wiekiem możliwości samodzielnego zaspokajania potrzeb, integrację z lokalną społecznością i przygotowanie do starości. Jedną z podstawowych instytucji służących osobom starszym jest Ośrodek Pomocy Społecznej.

Usługi oferowane przez OPS ściśle określa ustawa o pomocy społecznej. 
Celem ośrodka jest dążenie do jak największej samodzielności jego podopiecznych i ich aktywizacja w podejmowaniu działań zmierzających do poprawy jakości własnego życia.

Problem ludzi starszych zarysowuje się, przede wszystkim, kiedy są to osoby samotne lub niepełnosprawne. Znaczna część osób starszych z terenu gminy to osoby mieszkające z rodzinami i mogące liczyć na pomoc ze strony bliskich. Na terenie gminy mieszkają też osoby nieposiadające bliskiej rodziny ani osób stale troszczących się o ich codzienny byt. Te właśnie osoby pozostają w kręgu szczególnego zainteresowania Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej, który świadczy im pomoc w formie usług opiekuńczych, pomocy finansowej, rzeczowej oraz pracy socjalnej. Usługi opiekuńcze świadczone przez Gminny Ośrodek Pomocy Społecznej, w niektórych przypadkach, są niewystarczającą formą pomocy. Dzieje się tak, kiedy osoby starsze, samotne wymagają całodobowej opieki i pielęgnacji. W celu zabezpieczenia takich świadczeń niektóre osoby są kierowane do domów pomocy społecznej. Kolejnym problemem części osób starszych jest niska kwota otrzymywanych świadczeń, co powoduje, że należą one do najbiedniejszej warstwy społecznej. Otrzymywane świadczenia emerytalno – rentowe często nie wystarczają na pokrycie niezbędnych wydatków na leczenie. Kłopoty dnia codziennego w połączeniu z trudną sytuacją materialną i zdrowotną nasilają problem osamotnienia i izolacji osób starszych w środowisku.

W powiecie rzeszowskim funkcjonują nastepujące domy pomocy społecznej:

1. Dom Pomocy Społecznej w Górnie 
2. Dom Pomocy Społecznej w Dynowie
3. Dom Pomocy Społecznej w Kąkolówce
4. Dom Pomocy Społecznej w Chmielniku
5. Dom Spokojnej Starości "Lesniówka" w Turzy
6. Dom Spokojnej Starości "Złote Liście" w Zarzeczu